Historia

Muzeum Ziemi Kozielskiej w Kędzierzynie-Koźlu w organizacji dołączyło do sieci blisko 6000 placówek w całej Europie, Rosji i USA, posiadających własny Znaczek Turystyczny.

W Generalnej Guberni ukazywało się osiem dzienników, które były kontrolowane przez Niemców. Gadzinówki, mimo że określano je najgorszymi obelgami, jak na przykład szmatławce czy kurwary, sprzedawały się wyśmienicie (na poziomie setek tysięcy egzemplarzy). Szczególnie wówczas, gdy informowały o tragicznych wydarzeniach, takich jak katastrofa lotnicza, w której zginął gen. Władysław Sikorski, czy odkrycie grobów polskich oficerów pomordowanych w Katyniu.

Dzieje monarchii wczesnopiastowskiej fascynują wielu historyków. Ich zdaniem to właśnie wtedy Polska była najsilniejsza w dziejach. Istotną rolę odegrało w tym wszystkim Księstwo Kozielsko-Bytomskie balansujące między koroną czeską i polską.

Do połowy XVIII wieku Koźle nie posiadało własnego urzędu pocztowego. Dystrybucją przesyłek zajmowali się kurierzy, kursujący regularnie pomiędzy placówkami z Opola i Raciborza. Przełom nastąpił w 1741 roku. Dokładnie 277 lat temu utworzono w naszym mieście pierwszy stały posterunek pocztowy. Oczywiście historia poczty na Śląsku jest o wiele starsza i wiąże się jeszcze ze średniowiecznym Wrocławiem.

Koźle od najdawniejszych czasów związane było z rzeką i choć Odra z jednej strony zapewniała miastu rozwój gospodarczy i bezpieczeństwo spełniając funkcję naturalnej przeszkody dla obcych wojsk, to była też źródłem poważnych problemów. Nie tylko z uwagi na występujące co kilkanaście lat powodzie, lecz także ze względów komunikacyjnych i wynikającej z tego konieczności budowy oraz utrzymywania mostów. To one zapewniały mieszkańcom kontakt ze światem.

Zapewne nie poznalibyśmy wielu ciekawych historii związanych z dawnymi zakładami pracy oraz życiem codziennym ich załóg, gdyby nie emerytowani pracownicy tych firm, z których część już dawno w Kędzierzynie-Koźlu nie istnieje. Pozostały po nich tylko wspomnienia, ciekawe opowieści oraz stare zdjęcia, które dopiero teraz ujrzały światło dzienne. Po latach zostały wyciągnięte z rodzinnych albumów, szuflad i zakurzonych skrzyń na strychach.

Wykopano, skatalogowano i zabezpieczono ponad 20 tysięcy artefaktów, które jedynie utwierdziły nas w przekonaniu jak bogata jest historia miasta w którym żyjemy. Pierwsze ślady tutejszego osadnictwa sięgają bowiem 10 tysięcy lat wstecz. W ostatnich dniach „archeologiczne skarby”, które przez wieki kryła tutejsza ziemia, wróciły na swoje miejsce, czyli do nowej siedziby Muzeum Ziemi Kozielskiej.

Tak zwane miejsca mocy to energetyczne punkty naszej planety. Niektórzy nazywają te miejsca czakrami Ziemi. Połączone są ze sobą liniami energetycznymi i utrzymują świat w prawidłowej równowadze. Miejsca te promieniują zdrową energią, a w ich sąsiedztwie występują zagadkowe i często niewyjaśnione zjawiska, o których opowiadają liczni świadkowie. Dzięki tej energii człowiek rozwija się, uzyskuje harmonię ciała i umysłu. Możesz się o tym przekonać, odwiedzając m.in. pobliską Górę św. Anny.

W archiwach kozielskiej parafii pw. św. Zygmunta i św. Jadwigi Śląskiej natrafić można na prawdziwą kopalnię wiedzy o zamierzchłych czasach, skrzętnie ujętą w starych księgach. Wbrew pozorom, nie chodzi tu wyłącznie o księgi metrykalne, księgi ślubów i pogrzebów, ale także zachowane do naszych czasów bardzo ciekawe kroniki, opisujące burzliwe dzieje Koźla oraz codzienne życie ówczesnych mieszkańców.

W czasach PRL-u obiekt otoczony był gęstym drutem kolczastym, a patrole wojskowe strzegły obszaru jak oka w głowie. Nie bez powodu. Znajdowały się tam bowiem potężne rakiety i składy amunicji. Część doskonale ukryta pod płaszczem dwusetletnich dębów, za sprawą których z lotu ptaka trudno było dostrzec jakiekolwiek instalacje wojskowe. Było to więc doskonałe miejsce do ulokowania wyrzutni rakiet, co zresztą niektórzy mieszkańcy przez długie lata uważali za bardzo prawdopodobne. Mówiło się nawet o istnieniu w tym miejscu silosów rakietowych.

Zmarła 18 lipca 2003 roku. I choć należała do osób niezwykle skromnych, do dziś uchodzi za prawdziwą legendę kozielskiej parafii. Siostra Mira Deresińska, bo o niej mowa, 67 lat życia zakonnego spędziła na Opolszczyźnie, z czego przez 58 lat posługę zakonną pełniła na ziemi kozielskiej. To właśnie jej świadectwo zadecydowało o uznaniu cudu oraz stało się jednym z podstawowych argumentów do wyniesienia matki Marii Merkert na ołtarze, co miało miejsce 30 września 2007 roku w Nysie.

Wielkie sportowe sławy rozpoczynały i rozwijały swoje kariery w naszym mieście i nie chodzi tu tylko o siatkówkę, z której Kędzierzyn-Koźle słynie od lat. Nie brakowało tu też wydarzeń, o których było głośno w całym kraju. Warto kultywować te tradycje i pielęgnować pamięć o ludziach, którzy osiągali krajowe, jak i międzynarodowe sukcesy. Zajmuje się tym grupa pasjonatów skupiona wokół „Odrzańskiego Konsorcjum”. Reaktywowali oni kilka imprez sportowych w mieście, pamiętając przy okazji o bogatej historii i ludziach, którzy ją tworzyli.

Piwnice Zespołu Szkół nr 1 w Kędzierzynie-Koźlu, czyli popularnej Budowlanki, kryją mroczne tajemnice. Otóż w budynku wybudowanym w drugiej połowie XIX wieku, który służył oficerom miejscowego garnizonu, znajdują się pozostałości dawnego wojskowego karceru.

W latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku przy ul. Lompy (obecnie ul. Życzliwej) niedaleko kozielskiej jednostki wojskowej, doszło do niecodziennego odkrycia w trakcie prowadzonych prac ziemnych. Wspomniane znalezisko okrzyknięte mianem „skarbu z Koźla” liczyło kilkaset srebrnych monet, które natychmiast wzbudziły ogromną sensację.

Jeśli ktoś interesuje się geologią, to może w każdej chwili sprawdzić, gdzie znajdował się jego dom w czasach dinozaurów, albo wówczas, gdy na Ziemi powstawało życie. Przed 375 milionami lat na terenie dzisiejszej Polski zobaczylibyśmy ciepłe, płytkie morze w strefie bliskiej równika. W wodach morskich istniały wielkie, podobne do dzisiejszych raf struktury budowane przez organizmy przypominające współczesne koralowce.