Historia

W tym roku mija 45 lat od utworzenia naszego miasta. Warto przy tej okazji przypomnieć, że jeszcze przed powstaniem Kędzierzyna-Koźla, co nastąpiło ostatecznie w 1975 roku, każda z czterech miejscowości, które weszły w skład nowego tworu administracyjnego, posiadała własny herb.

To raptem 800-metrowy odcinek drogi nr 418, biegnącej od mostu Józefa Długosza do Placu Raciborskiego, gdzie następnie łączy się z ulicą 24 Kwietnia, omijając centrum Starego Miasta. Mowa o ulicy Racławickiej w Koźlu (kiedyś Wallstrasse), którą upodobały sobie m.in. instytucje odpowiadające za bezpieczeństwo, porządek publiczny i praworządność.

Należy do najdłuższych ulic w Koźlu. Ma blisko półtora kilometra długości. Gdy powstała, ciągnęła się od skrzyżowania z Schwarcer Platz (Czarnym Placem), na którym w 1941 roku Karol Adamietz uruchomił drugie w mieście, a trzecie w powiecie kino pod nazwą „Filmbuehne” oraz od Kommandanturstrasse (kiedyś Armii Czerwonej a obecnie ul. Pamięci Sybiraków) do stacji kolejowej.

Tematy związane z żeglugą śródlądową, kozielskim portem, czy też ochroną przeciwpowodziową, praktycznie od zawsze wzbudzały zainteresowanie mieszkańców, filmowców, dziennikarzy. Odrzańską Drogę Wodną wielokrotnie uwieczniano na celuloidowej taśmie. Zarówno przed, jak i tuż po II wojnie światowej. Dziś przedstawiamy Państwu te niezwykłe i często zapomniane już produkcje.

Decyzja o założeniu klasztoru franciszkanów w Koźlu zapadła w święto Zwiastowania Najświętszej Marii Panny 24 marca 1431 r. Podjęli ją książęta: Konrad VII Biały, Konrad V Kantner i Konrad VIII Młody - rycerz zakonu krzyżackiego, przy współudziale miejscowego rycerstwa oraz kozielskich mieszczan. Na budowę klasztoru i kościoła oddano plac położony pomiędzy murami miejskimi a Odrą, przy drodze mostowej i młyńskiej grobli, w miejscu zwanym Rybarze.

Mamy dla Państwa miłą niespodziankę. W sieci nie brak archiwalnych filmów, gdzie można sprawdzić jak wyglądało nasze miasto na przykład 57 lat temu.

Mieszka w Kędzierzynie-Koźlu. Patriotyzm wyssał z mlekiem matki i trudno się dziwić, skoro w jego żyłach płynie szlachecka krew. Z dumą i wielkim zaangażowaniem opowiada o swoich przodkach, wśród których znajduje się m.in. hetman wielki litewski Jan Karol Chodkiewicz. Przy czym Mieczysław Kuleszyński, bo o nim tu mowa, nie ogranicza się tylko do słów. To człowiek czynu, który przez cały czas dba o pamięć najbliższych.

Wodowanie statku M/S „Kędzierzyn” odbyło się 29 sierpnia 1970 roku. Wybrało się na nie z Kędzierzyna kilkaset osób. Byli to głównie przodownicy pracy i działacze partyjno-związkowi. Po wypowiedzeniu przez matkę chrzestną formułki: „Płyń po wodach i oceanach świata. Głoś sławę polskich stoczniowców, marynarzy i chemików. Nadaję ci imię »Kędzierzyn«” i rozbiciu o burtę statku butelki radzieckiego szampana M/S „Kędzierzyn” ruszył z pochylni przy dźwiękach Mazurka Dąbrowskiego. Przez dobre 20 lat obcokrajowcy w różnych portach świata na widok naszej jednostki łamali sobie język, próbując wymówić nazwę „Kędzierzyn”.

Zdecydowana większość mieszkańców naszego miasta zna legendę kozielską o trzech braciach Kozłach, którzy mordowali i grabili, siejąc popłoch wśród mieszkańców okolicznych miejscowości oraz kupców przybywających niegdyś na te ziemie. Okazuje się, że jest jeszcze jedna, zaskakująca wersja tej legendy.

Co roku 1 marca obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” na cześć żołnierzy antykomunistycznego i niepodległościowego podziemia. Data tego dnia została wybrana nieprzypadkowo, bowiem 1 marca 1951 r. w więzieniu mokotowskim w Warszawie zabito członków IV Zarządu Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”.

Istniejący w Gościęcinie tuż po II wojnie światowej oddział „Olimpia” działał w trudnych i szczególnych warunkach. Nierzadko działacze grupy zamieszkiwali w jednym domu z autochtonami narodowości niemieckiej. Oddział został rozpracowany w dniach 8-14 września 1949 roku przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Po pacyfikacji Gościęcina do aresztu w Koźlu trafiło prawie 60 osób. Za swoją działalność zapłacili bardzo wysoką cenę.

W kronice autorstwa ks. Augustina Wentzla (1817-1897) znajduje się zapis informujący, że 15 września 1831 roku w szpitalu garnizonowym w Koźlu lekarze zdiagnozowali przypadek cholery u 44-letniego muszkietera Karla Gerstmana, pochodzącego z miejscowości Struse k. Neumark.

Rada Miasta Kędzierzyn-Koźle pozytywnie rozpatrzyła petycję Ryszarda Masalskiego z 14 listopada 2019 r. w sprawie ustawienia w Sławięcicach dwóch tablic upamiętniających istotne dla naszego regionu wydarzenia historyczne.

Nieżyjącemu od 2010 roku księdzu infułatowi Ludwikowi Rutynie, byłemu proboszczowi kozielskiej parafii p.w. św. Zygmunta i św. Jadwigi Śląskiej poświęcona jest otwarta 10 lutego stała ekspozycja muzealna. Została ona stworzona dzięki grupie osób, które ceniły go za niezwykłą osobowość i postawę, nacechowaną życzliwością i miłością do drugiego człowieka. Ekspozycję można podziwiać w Muzeum Ziemi Kozielskiej.

Choć jeszcze do niedawna szczyciliśmy się tym, że powierzchniowo jesteśmy więksi od Paryża, to paradoksalnie mając aż 123 km kw., nie posiadamy atrakcyjnych terenów pod budownictwo mieszkaniowe. Dla miasta borykającego się z tak poważnymi problemami demograficznymi jest to strzał w kolano. Źródła populacyjnej zapaści są jednak znacznie poważniejsze i sięgają wielu lat wstecz.