Ostatnie poważne prace przy przebudowie kozielskiego rynku przeprowadzono 29 lat temu. Zakończyły się one w połowie lipca 1990 roku. Następnie przystąpiono do porządkowania przylegających do niego chodników i ulic. Od tamtego czasu wykonywano jedynie drobne prace modernizacyjne i pielęgnacyjne. Aż do teraz.
Zakończenie prowadzonych obecnie robót budowlanych na rynku przewidziano na 20 września 2019 roku. Całość inwestycji czyli przebudowa niezbędnej infrastruktury, budowa kanalizacji deszczowej, nawierzchni granitowej, a także mała architektura, oświetlenie oraz nasadzenia zieleni pochłoną w sumie około 7,5 mln zł. W następnych latach remont sukcesywnie obejmować będzie wszystkie uliczki w rejonie rynku.
Jego początki
Dawniej na rynku stała najważniejsza dla miasta budowla, a mianowicie ratusz, który pamiętają jeszcze najstarsi mieszkańcy Koźla. Zniszczono go bowiem już po przejściu frontu w 1945 roku. Odpowiedź na pytanie, kiedy zbudowano kozielski ratusz, nie należy do łatwych. Niewątpliwie budowa ratusza związana była z lokacją miasta na prawie magdeburskim. Prawo to określało dokładnie, iż centralnym punktem miasta jest rynek lub plac targowy, pośrodku którego znajduje się ratusz otoczony kramami. W ratuszu urzędowali rajcy zwani consulami. Przewodził im proconsul, czyli burmistrz.
O spokój i porządek dbała straż miejska zwana drabami. Trudno dziś ustalić dokładną datę otrzymania przez Koźle prawa magdeburskiego. W jednym z dokumentów wydanych 30 września 1366 r. można odnaleźć nazwiska rajców miejskich oraz burmistrza, którym był wówczas Mikołaj Gelcke. Skoro w połowie XIV wieku miasto miało już burmistrza i radę, więc musiało również posiadać lokację na prawie magdeburskim, a kozielscy mieszczanie nie zapomnieli też o reprezentacyjnym ratuszu.
Serce miasta
Ratusz, który znamy z archiwalnych zdjęć i widokówek, zapewne odbiegał od pierwotnego kształtu, gdyż na przestrzeni wieków był przebudowywany (m.in. w drugiej połowie XVIII wieku). Po przebudowie miał dwa piętra, wysoki, spiczasty dach i wieżę zegarową. Na dolnym piętrze mieszkał i urzędował komornik. Znajdowała się tam również rejestratura sądu miejskiego. Na górnym piętrze urzędował burmistrz i policja. Była tam również duża sala posiedzeń rady. Dopóki w mieście nie wybudowano kościoła garnizonowego, sala posiedzeń służyła protestantom za dom modlitwy.
Od strony południowej w ratuszu mieściła się piekarnia, słynąca ze smakowitych bułeczek. Wcześniej w miejscu tym znajdowało się dziewięć straganów. Od strony wschodniej mieszkał w ratuszu woźny magistracki, a nad jego mieszkaniem znajdował się areszt miejski. Do mieszkania woźnego przylegała niewielka przybudówka (wcześniej była tam wieża sklepiona z siedzibą sądu miejskiego).
Wieżę zegarową wieńczyła gałka umieszczona tam 22 czerwca 1750 r. W czerwcu 1861 r. uderzył w nią piorun. Ponownie zamontowano ją w 1865 r. Ratusz przechodził zmienne koleje losu. Nie szczędziły go wojny oraz pożary, podobnie jak i całego miasta.
Zapraszamy do poniższej galerii fotograficznej!
Napisz komentarz
Komentarze