Anna Kochalska-Siwak na co dzień jest psychologiem pracującym z dziećmi, młodzieżą i rodzinami, po godzinach autorką mającą na koncie trzy książki poetyckie: "Wierszolandia terapeutyczna dla dzieci", "Echa nasze zostaną" oraz "Szklane ze snów”.
- Tematyka moich wierszy dotyka problemów egzystencjalnych, sensu życia, przemijania, cierpienia, miłości i natury. Często piszę o przyrodzie - stanowi ona źródło refleksji o życiu człowieka rozumianego jako tło do kreowania intensywnych obrazów poetyckich - opowiada Anna Kochalska-Siwak. - Najtrudniejsze w poezji jest móc dotrzeć słowem do świadomości człowieka, do którego kierowane są utwory. Trudne staje się wyrażanie w pełni tego, co się chce przekazać. Przepływ aktywności twórczej od poety do odbiorcy jest złożony, oznacza konieczność świadomego opisywania swoich myśli w formie wyrazu poetyckiego.
Anna była wielokrotnie nagradzana w konkursach poetyckich. Bierze udział także w antologiach zbiorczych. Jej ostatni wiersz pt. „Dzieła ludzkie” zdobył uznanie w kategorii "wiersza zauważonego" w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. J. Bursewicza "O Antywojenną Złotą Metaforę" w Szczecinie.
- Poezja ma ogromną rolę do spełnienia, pokazuje, że należy pisać również na trudne tematy. Dziś istotne jest tworzenie poezji na temat sytuacji na Ukrainie. Istotne jest, aby nie pomijać trudnych kwestii w poezji, ale żeby ona sama była nośnikiem refleksji o tym, co jest ludzkie i co kształtuje sens egzystencji - uważa autorka, wspominając o swoich planach artystycznych na nadchodzące miesiące.
- Obecnie pracuję nad tomikiem poezji dla dzieci w formie krótkich rymowanek. Kilka lat temu miałam dwukrotnie zorganizowane spotkanie dla seniorów w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Kędzierzynie-Koźlu. W późniejszym okresie pandemia wprowadziła ograniczenia odnośnie do prowadzenia spotkań w większym gronie osób, a to nie pozwalało na ich realizowanie, zaczęłam więc publikować wiersze na swoim profilu na Facebooku. Brałam też udział w różnorodnych warsztatach poetyckich, proponowanych w grupach poetyckich.
Wiersz "Dzieła ludzkie" wyróżniony w konkursie:
Zrudziałe intencje od rozlewu krwi przywodziły
na myśl trawy na ścieżce rozdrobnione
spalone zgniecione gwałtem ciężkim
ręce broniące miały wypustki pięciopalcowe
przygraniczne były obce drapieżne
z orlim dziobem chwytającym wolność
w pustych dłoniach próżnia rozbijała
młodzieńcze serce walczące dla narodu
było w pierwiosnkach wypuszczonym pąkiem
na gałęzi i zachłysnęło się powietrzem
ćwierkającym wiosennym na początku
do odrodzenia albo do śmierci
wieża z kości ludzkich wysoko urosła
dążenia nie zaprzestają bytu wolnego
nie cały umrzesz i nie zginiesz
wzniesiesz się do przywilejów
zaistniałych z góry wiadomych
będziesz delektować się wolnością
walc dla (nie) świętych i uświęconych
zaprowadzi dzieła ludzkie ukryte w czasie
do miejsca gdzie nie został wypełniony.
Napisz komentarz
Komentarze