wiersze

Justyna Markiewicz to młoda poetka z Kędzierzyna-Koźla, która współpracuje m.in. z "Lokalną". Teraz spełniła swoje marzenie i wydała debiutancki tomik wierszy pt. "Karmel z solą".

Krystyna Moryl-Bernacka ukończyła Uniwersytet Opolski na kierunku nauczanie początkowe z pedagogiką przedszkolną. Pracowała przez 27 lat na stanowisku dyrektora placówki. Dziś pisze wiersze.

Podczas kolejnego spotkania w ramach działającego w Gminnym Ośrodku Kultury w Reńskiej Wsi uniwersytetu wiejskiego ze słuchaczami spotkał się Bronisław Piróg.

Anna Kochalska-Siwak pierwsze wiersze zaczęła pisać w wieku 14 lat, zafascynowana twórczością Adama Mickiewicza, Cypriana Kamila Norwida i Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Jednak dopiero 10 lat temu, w wolnym czasie, zaczęła mocniej rozwijać artystyczną pasję.

Profesjonalne jury oceniało występy ponad 70 uczniów, którzy zakwalifikowali się do finału XXVIII Konkursu Recytatorskiego w języku niemieckim "Młodzież recytuje poezję" - "Jugend trägt Gedichte vor". Trzy osoby spośród 24 zdobywców czołowych miejsc oraz wyróżnionych to młodzi z naszego powiatu.

Jej zainteresowanie szeroko pojętym pisaniem narodziło się w dzieciństwie. Pierwsze wiersze i opowiadania chowała do szuflady – dziś z sentymentem do nich wraca. Poezję traktuje jako szczególną dziedzinę sztuki – niszową, klasyczną, wyrafinowaną. Justyna Markiewicz to 26-latka z Kędzierzyna-Koźla, która nie wyobraża sobie codzienności bez swojej pasji.

Od kiedy sięga świadomą pamięcią, zawsze uwielbiała opowieści tak prozą, jak i wierszem. W trzeciej klasie szkoły podstawowej dostała od rodziców pamiętnik. Wędrował z rąk do rąk, a kiedy wrócił, poczuła się zawiedziona, znudzona. Większość wpisów stanowiła sentencja: „Na górze róże, na dole (...)”. To wówczas obiecała sobie, że będzie tworzyła własne aforyzmy. Z Anną Marszewską, poetką z Kędzierzyna-Koźla, rozmawiamy o życiowej pasji i o tym, że każdy moment jest najlepszy, by zacząć pisać wiersze.

Wiersze zaczął pisać ponad 50 lat temu, gdy jeszcze był uczniem. Później, już jako operator dźwigu, nie miał zbyt wiele czasu na tworzenie poezji. Jednak stara miłość nie rdzewieje. Gdy przeszedł na rentę, znów zaczął pisać. Mowa o Zdzisławie Grucy, w którym drzemie dusza artysty.