Kędzierzyn-Koźle to drugie pod względem liczby mieszkańców, a pierwsze ze względu na obszar miasto województwa opolskiego. Dzisiejszy kształt administracyjny posiada od 1975 roku, kiedy to połączono w jeden organizm miejski sąsiadujące ze sobą miejscowości: Koźle, Kędzierzyn, Kłodnicę i Sławięcice. Miasto zajmuje 123,4 km2 powierzchni i liczy 51.709 mieszkańców (dane na koniec 2023 roku). Kędzierzyn-Koźle wciąż jest liczącym się ponadregionalnym ośrodkiem kultury, oświaty i sportu.
Prezydentami Kędzierzyna-Koźla byli kolejno: Waldemar Derej (1976-1982), Andrzej Radwański (1983-1987), Józef Lewczak (1987-1990), Jerzy Bobrowski(od czerwca 1990 do listopada 1990), Mirosław Borzym (1990-1998), Jerzy Majchrzak (1998-2002), Wiesław Fąfara (2002-2010), Tomasz Wantuła (2010-2014). Od 2014 r. po dziś swoją kadencję prezydenta miasta sprawuje Sabina Nowosielska.
Decyzję o powstaniu Kędzierzyna-Koźla poprzedził cały szereg zmian administracyjnych. Przypomnijmy je zatem:
- 2 marca 1951 r. - Kędzierzyn otrzymał prawa miejskie.
- 25 września 1954 r. - reforma podziału administracyjnego powołała na terenie powiatu kozielskiego 30 gromad, w tym:
gromadę Blachownia Śląska (Blachownia i Lenartowice);
gromadę Cisowa (Cisowa i Miejsce Kłodnickie);
gromadę Kłodnica
gromadę Sławięcice
- listopad 1959 r. - Kłodnica i Sławięcice otrzymały status osiedli.
- 1961 r. - Cisową i Miejsce Kłodnickie włączono do gromady Blachowni Śląskiej.
- 1973 r. - Kłodnica i Sławięcice otrzymały prawa miejskie.
- 1973 r. - włączenie Blachowni Śląskiej do Kędzierzyna.
- 28 maja 1975 r. - wprowadzono dwustopniowy podział administracyjny kraju, w wyniku czego w powiecie kozielskim powstały cztery miasta (Kędzierzyn, Koźle, Kłodnica i Sławięcice) oraz osiem gmin.
- 15 października 1975 r. - nastąpiło połączenie miast - Koźla, Kędzierzyna, Kłodnicy i Sławięcice oraz trzech wsi - Lenartowic, Miejsca Kłodnickiego i Cisowej w jeden organizm miejski o nazwie Kędzierzyn-Koźle.
W wyniku tego posunięcia ludność naszego miasta (według danych GUS) liczyła wtedy 69.285 osób (pod koniec 1975 roku). W latach 70. i 80. XX wieku w sytuacji prowadzenia przez państwo polityki pełnego zatrudnienia i wspomagania jej rozwojem budownictwa wielorodzinnego oraz przemysłu, w latach 1975-1986 nastąpił wzrost liczby mieszkańców miasta (średnio w tempie przyrostu o około 650 osób rocznie) do szczytowego poziomu sięgającego około 73.000 osób w 1986 roku.
Wzrost ten nastąpił w wyniku migracji ludności ze wsi do miasta oraz wzrostu dzietności rodzin. Od drugiej połowy lat 80. demografowie zaobserwowali wygaszanie tendencji wzrostowych, a zapoczątkowane w 1989 roku reformy społeczno-polityczne w Polsce, spowodowały wieloaspektową zmianę świadomości i mentalności ludzi.
Dodatkowo w wyniku pogorszenia prognozy przyszłych warunków socjalno-bytowych w latach 90. (m.in. zwolnienia grupowe w tutejszych zakładach pracy, możliwości emigracji do innych krajów, a także zastoju w rozwoju budownictwa wielorodzinnego) nastąpiło odwrócenie tendencji wzrostowych na malejące.
Pojawiło się wiele problematycznych zjawisk społeczno-gospodarczych, do których należy zaliczyć głównie:
- wzrost bezrobocia;
- emigrację - zwłaszcza młodych osób - do krajów Europy Zachodniej (głównie do Niemiec, Holandii oraz Wielkiej Brytanii);
- proces starzenia się ludności miasta oraz zarysowujące się tendencje do życia w samotności (tzw. single i singelki), często z braku nowego mieszkania i stabilności zatrudnienia.
Wszystkie te elementy spowodowały, że w latach 90. i pierwszej dekadzie XXI wieku nastąpiło wyraźne zmniejszenie się ludności miasta (średnio w latach 1986 - 2000 w tempie około 250 osób rocznie).
Niekorzystne tendencje demograficzne w kolejnych latach 2005–2015 zaczęły przybierać na sile (wzrost tempa obniżania się ludności średnio do poziomu około 600 osób/rok) w wyniku których nastąpił spadek ludności miasta do poziomu około 59 000 osób (dane z Urzędu miasta) w 2015 roku.
Niewątpliwie przez niespełna pół wieku miasto znacząco zmieniło swoje oblicze pod względem społeczno-gospodarczym. Jest też przyjemniejsze dla oka.
Martwi natomiast spadająca liczba mieszkańców, co jest zjawiskiem charakterystycznym, nie tylko dla Kędzierzyna-Koźla, ale dla większości ośrodków porównywalnych do naszego miasta.
Niekorzystne tendencje demograficzne - z racji pokaźnych liczb - zauważalne są szczególnie na największych miejskich osiedlach. Mowa tu oczywiście o osobach zameldowanych (na pobyt stały oraz czasowy), bo tylko one ujęte są w statystykach.
Poniższe dane mówią same za siebie. Do poszczególnych lat przypisaliśmy liczbę mieszkańców na koniec danego roku:
2023 r. - 51.709
2022 r. - 52.723
2021 r. - 53.705
2020 r. - 54.873
2019 r. - 55.750
2018 r. - 56.478
2017 r. - 57.360
2016 r. - 57.979
2015 r. - 58.749
2014 r. - 59.465
2013 r. - 60.185
2012 r. - 60.909
2011 r. - 61.617
2010 r. - 62.238
1986 r. - 73.000
1975 r. - 69.285
W sieci zachowało się trochę filmików sprzed dwóch, bądź trzech dekad. Warto je zobaczyć, by dokonać porównań ze stanem obecnym.
Poniżej 4 filmiki do obejrzenia
Napisz komentarz
Komentarze